sEceBis RAhsiA

Tuesday, September 20, 2011

ayah...

salam..dah lame rasenyer aku tinggalkan blog aku nie..nampak sangat dah usang kan...sebenarnya mud aku masih lagi sedih..dah ilang mud raye aku dah...

ari jumaat yang lepas dengan ati x menyempat2 aku nk balik kg...nk tgk ayah aku..mak cakap ayah x chat..ayah demam..sampai je umah aku nmpk ayah terbaring je kat aas ilam..aku kejutkan die..tapi die x bangun..mak cakap ayah baru tido..baru lepas makan ubat...aku duduk kat sisi ayah n aku cium dahi die n nangis...sesungguhnya aku x penah nmpak ayah terlantar macam tue..hiba sangat ati aku bile tgk ayah macam tue..malam tue aku urut dada ayah sebab ayah cakap dada die sakit..aku tau die sakit sangat..sebab die x penah nk ngadu kalau die sakit...

ari sabtu pagi aku borak2 ngan ayah..aku tgk die makan tembikai sebab die teringin sangat nk makan tembikai..lepas makan die duduk kat luar umah...lama die duduk kat luar...pastu aku suh die masuk n siapkan die sebab nak bawak g spital pilah...masa nk g spital mak x iku..mak duk umah..mase nk gerak g spital mak cakap ayah lambai mak..ayah x penah wat cam tu..n masa dalam keta ayah pegang2 jari aku..ayah x penah nk pegang tangan aku..klu nk melintas pun, aku pegang tgn die pastu die lepaskan..memang x suke kene pegang...dlam kete jugak die ketok2 kaki die..aku tya ayah sakit ke..die anguk..aku cakap ayah tahan yer...nnt smpai spital doktor chek..ayah angguk je..aku urut kakai die n badan die...smpai spital doktor bwk ayah aku pergi n minx ayah baring kat atas katil..aku tolong baringkan n ckp kat telinga die yang ayah kene kuat..adik tau ayah kuat..adik sayang ayah tau...lepas tue doktor sorong ayah aku masuk unit kecemasan...lebih kurang 2 jam tgu ada doktor kuar n die citekan tentang masalah aku..doktor kata kman dah jankiti paru2 ayah..dah teruk..luluh ati aku dengar..slama nie ayah tahan je sakit die...dan yang wat aku terdiam bile doktor kate ayah aku dah x sedar...aku rse macam jantung aku berhenti berdegup je..doktor minx bersabar n berserah..lepas tue pukul 6.30 doktor kuar cakap ayah aku kene pindah ke spial semban...n aku nekad nk naik ambulans..aku nk iring ayah..tepat pukul 7 kite orang bertolak n aku duduk kat kerusi paling belakang..aku usik kaki ayah..rase kaku n sejuk je..smpai spital semban dalam kol 7.30..trus ayah d bawa ke kecemasan...aku nk masuk tapi petugas kat luar x bagi masuk..tetibe ada doktor india kuar n die rase ayah aku dah abis mase dalam ambulans lagi..aku rase nk pitam je..dunia ni rase kosong sangat..tapi doktor kate die cube pam ayah aku..bile doktor cakap mcm tue aku rase semangat ckit walaupun aku tau ianya agak tipis..lepas doktor tue pergi..ada seorang india datang kat belakang aku dia tya mcm2 pasal ayah aku n die tya nape aku x masuk..aku kate petugas x bagi masuk..die macam pelik n die ajak aku ikut die..aku duduk kat sisi ayah n aku nangis..aku tgk banyak sangat wayar kat tubuh die..aku tau ayah mesti sakit..doktor kate nadi ayah mcm dah ok n nk pindah ayah masuk icu..doktor suruh aku borak2 ngan ayah n bagi kate2 semangat..die cakap ayah boleh dengar..aku pun pegi kat ayah n ckp kat ayah..ayah..adik datang nie...ayah kene kuat yer...adik sayang sangat ayah tau..adik nk ayah tau tue n aku trus ajar ayah mengucap...aku ikut doktor usung ayah aku ke icu..smpai icu nadi ayah aku dah x stabil..hya tuhan yang tau hati aku waktu tu..doktor kate die cube n lepas nie doktor pam blik..tp klu nadi ayah berhenti die x kan pam lagi sebab takut tulang ayah patah..aku angguk tanda faham..aku nmpak doktor pam n cube selamatkan ayah aku..tapi aku rase sakit sangat..aku ckp kat abang aku..ambong..ayah...abang aku cume cakap biarlah dik..dokto cube selamatkan ayah..adik jangan tgk yer...aku diam n trus menangis..doktor kuar n bg tau yang tadi last die pam lepas nie klu nadi berhenti die x pam lgi..kieorang angguk n pergi kat sisi ayah..mase dekat sisi ayah angin kuat n ujan mule turun..aku berdiri kat telinga ayah n ajar die ngucap..aku cakap kat ayah , adik redha klu ayah pergi n adik nk minta maaf klu slama nie adik byk wat ayah terasa, kecil ati, marah ayah adik x de niat...adik sayang ayah,.ayah halalkan makan minum adik...lepas tue abang aku trus ajar ayah mengucap smpai la ada sorang nurse daang n die cakap sebenarnya pakcik dah x de..tetibe angin yng kuat n ujan yang turun tadi beransur2 reda...trus aku terfikir yang mungkin mase angin kuat adi malaikat maut datang..aku terdiam n tutupkan mata ayah...

ari ahad tepat jam 12 t.ari ayah aku selamat d kebumikan..aku redha dengan pemergian ayah..ayah pergi pun senang..die x susahkan kiteorang adik bradik pun..masa ayah d kebumikan suasana tenang je...ari x panas pun...aku tau ayah mungkin tenang kat sana...

ayah..walaupun ayah dah x de lagi d samping adik..adik redha..walaupun adik terlalu payah untuk terima sume nie...ayah..adik sangat menyayangi ayah...ayah orang yang banyak bersama adik..yang banyk uruskan adik dari adik kecik smpai adik besar..adik susah ati ayah yangamik berat..ayah byk bercerita ttg ayah dulu..mungkin lepas nie adik akan merindui ayah..terlalu merindui ayah...ayah..adik doakan ayah tenang kat sana..adik akan sentiasa mendoakan kesejahteraan ayah..n adik x kan lupe untuk sedekahkan ayah al-fatihah dan surah yassin...insyaallah..semoga roh ayah d tempatkan di kalangan orng2 yang beriman...amin...

2 comments:

  1. sabar ye tan..
    sabar lah. yang hidup mesti merasa.sabar ye tan..

    ReplyDelete
  2. mekasih berat sangat..macam baru je borak2 ngan ayah..tetibe die dah x de lagi...

    ReplyDelete